Pensioen en echtscheiding, geef het de aandacht die het verdient!

Wat was er aan de hand?

Partijen zijn op 17 februari 1989 onder huwelijkse voorwaarden getrouwd, dus vóór de inwerkingtreding van de Wet Verevening Pensioenrechten bij Scheiding (Wet VPS) per 1 mei 1995. Daarvoor werd pensioen alleen verdeeld als sprake was van een gemeenschap van goederen (Boon/van Loon-arrest). In de wet VPS wordt geregeld dat, ongeacht het huwelijksgoederenregime, 50% van het tijdens het huwelijk opgebouwde ouderdomspensioen aan de ex-partner toekomt. Uitzonderingen zijn afspraken gemaakt in huwelijkse voorwaarden of echtscheidingsconvenant. In de voorwaarden is opgenomen dat “generlei vermogensrechtelijke gemeenschap” tussen partijen bestaat. In 2010 is de echtscheiding aangevraagd. Partijen zijn in dat kader een echtscheidingsconvenant overeengekomen. Hierin is opgenomen dat het door de man tijdens het huwelijk opgebouwde pensioen wordt verdeeld. Ook is opgenomen dat de man afstand doet van het door de vrouw opgebouwde pensioen. De effectuering van de verdeling zullen partijen nog verder afspreken.

De man heeft vanaf 2016 prepensioen ontvangen en ontvangt vanaf 2021 zijn ouderdomspensioen. Vanaf 2023 heeft de vrouw de man verzocht mee te werken aan de verevening van zijn pensioen. De man heeft dat geweigerd. De vrouw vordert bij de rechtbank alsnog een deel van het pensioen van de man.

Oordeel rechtbank

Volgens de rechtbank hebben de opgestelde huwelijkse voorwaarden geen werking, nu deze dateren van vóór de Wet VPS. De Wet VPS is dan ook van toepassing. Echter, zo overweegt de rechtbank, partijen hebben in het echtscheidingsconvenant afwijkende afspraken gemaakt (man maakt geen aanspraak op pensioen van de vrouw en pensioen van de man wordt verdeeld). Daarom is de Wet VPS alsnog niet van toepassing en heeft de vrouw geen recht op verevening. Op grond van het convenant heeft de vrouw wél aanspraak op een deel van het pensioen van de man. Het pensioen van de man maakt alsnog onderdeel van de gemeenschap uit. Dit op grond van de gemaakte afspraken in het convenant. Daardoor kan de vordering van de vrouw niet verjaren. Ook is geen sprake van rechtsverwerking, omdat tijdsverloop alleen hiervoor onvoldoende is. De vrouw krijgt dus recht op 50% van het door de man tijdens het huwelijk opgebouwde pensioen. De man mag zich over de hoogte nog uitlaten.